दिल्लीका ५८ वर्षका एक अविवाहितको विवाह गर्ने रहर

यात्रा संस्मरण~ सन् २०१२ को जुलाई महिना थियो । हामी मुंबईबाट उत्तरकाशी फर्कने क्रममा थियौं । मेरा सहयात्री भारतीय जलसेनाका रिटायर्ड कर्णेल साहेब हुनुहुन्थ्यो । अघिल्ला प्रसङ्गहरूमा पनि मैले उहाँ संगको यात्राको बारेमा लेखेको छु । उहाँसँग उत्तरकाशी बसाईमा चिनजान भएर निक्कै घनिष्ट सबन्ध भएको थियो । भारत पाकिस्तान अलग हुँदा भएको दंगामा धेरै जना आफन्तहरू आफ्नै आँखा अगाडि रेटिए पछि ज्यान बचाउँदै धेरै कष्टका साथ कलकत्ता आइपुग्नुभएको रहेछ । पछि विभिन्न ठाउँ हुँदै दिल्लीको एक शरणार्थी क्याम्पमा बसेर पढाई गर्नु भएको रहेछ । दिल्लीमा अध्ययन गरेर भारतीय जलसेनाको उच्च पद सम्म पुग्दाका र रिटायर्डमेन्ट पश्चात् मुंबईमा सेटल हुँदा सम्मका उहाँको जीवनका धेरै तिता मीठा अनुभव सुन्दै उहाँसँग हामी मुंबई घुमेर फर्किदै थियौं । उहाँको एक जना दाजु दिल्लीमा सेटल हुनुभएको रहेछ । केही महिना अगाडि मात्र उहाँको दाजु भाउजुको झण्डै सँग संगै जस्तो निधन भएको कुरा सुनाउनु भएको थियो । दिल्लीमा हामी केहीदिन बस्नु नै थियो । हामी गोलमार्केट निर एक मेरो पूर्व परिचित मित्र कहाँ बसेका थियौं । एकदिन बेलुका तिर हामी धौलाकुवा तिर पैदल हिँड्दै थियौं, कर साहेबलाई उहाँको दाईको छोराले फोन गर्नुभयो । हाम्रो लोकेशन भनेपछि केही समयमा उहाँ कार लिएर हामीलाई लिन आउँनुभयो । दिल्ली धेरै पटक गएपनि म दिल्लीको राष्ट्रपति भवन, संसद भवन आदि मुख्य ठाउँहरू घुमेको थिइन । उहाँले गफ गर्दै करिब दुईघण्टा जति दिल्लीका महत्वपूर्ण ठाउँहरू कारबाटै घुमाउँदै अन्त्यमा आफ्नो घर लिएर जानुभयो । ठाउँको नाम त अहिले याद आएन, संसद भवनबाट धेरै टाढा थिएन । दिल्लीको मुटुमा रहेको ठूलो बङ्लो भित्र पस्यौं किन्तु सुनसान भुतघर जस्तो लाग्यो । उहाँ बुबा आमा सँग झगडा गरेर आफ्नो करियर बनाउन ४० वर्ष पहिला अमेरिका जानु भएको रहेछ । बुवा आमाको देहान्त पश्चात् मात्र दिल्ली फर्कनु भएको रहेछ । करियर बनाउने क्रममा उमेरले नेटो काटेको पत्तै भएन भन्नुभयो । ५८ वर्षको उमेर भएछ, करियर बनाउने चक्करमा बुबा आमा त छोड्नुभयो । विवाह गर्न पनि उचित सम्झनु भएन छ । त्यो दृश्य देख्दा मेरा त आँखा भरिएर आएँ । अब विवाह गर्ने भन्छन् अनि त्यो पनि सुन्दर कन्यासँग रे, विवाह पश्चात् बच्चा पनि होस् रे । मनमनै भने- "तिमी कसैको छोरो हुन सकेनौं भने बाबु हुने रहर? एक्लो छोरो भएर माता पितालाई छोडेर करियर बनाउन गयौं अब यो उमेरमा तिमी बिहे गर्ने अनि छोराको बाबु बन्ने? यो दिवा सपना देख्न छोड ।" तर मुखले भने केही भनिन । हाम्रो त्यसपछि सम्पर्क पनि भएन, मैले पनि कर साहेबलाई उनको भतिजाको बिहे भयो कि भएन भनेर त सोधिन तर आज अचानक त्यो दिन याद आयो खै किन किन हामी ........